بی هیچ گفتگویی میتوان نتیجه گرفت که تشکیلاتی خارج از حیطه نفوذ دولت، برنامه ریزی شده، با شناسایی آدمهایی که باید زده و ترور میشده اند با استفاده از اوضاع در میدان غبار آلود تظاهرات به شکار قربانیان خود پرداخته است و چنین تشکیلاتی جز حشدالشعبی و نیروهای وابسته به رژیم آخوندی ایران، ارگان دیگری نمی تواند باشد.
۳روز است که به ناگهان، خیابانهای بغداد و دیگر شهرهای جنوبی و شیعه نشین عراق آرام گرفته است. اگر این آرامش را ناشی از کاهش انرژی اعتراضات مردم بدانیم کاملاً اشتباه است و اگر آن را ناشی دلخوش کردن معترضین به وعده های نخست وزیر و رئیس جمهور عراق نیز تلقی کنیم به همین اندازه اشتباه خواهد بود.
فرض اول در فروکشی اعتراضات از این جهت غیر منطقی به نظر میرسد که این اعتراضات درست بعد از برداشتن حالت فوق العاده و صدور دستور اکید رئیس جمهور و نخست وزیر دایر بر عدم استفاده نیروهای انتظامی از گلوله های جنگی و زمانی که تازه اعتراضات به منطقه پر جمعیت شهرک صدر کشیده شده بود هزینه اعتراض کم شده بود فرو خوابید.
توضیح اینکه در آخرین شب اعتراضات که در شهرک صدر متراکم ترین نقطه جمعیتی پایتخت برگزار شد فقط یک نفر کشته شد و آنهم از نیروهای امنیتی بود. در حالی که شرایط میدانی تازه ای برای گسترش کم هزینه اعتراضات آماده شده بود
و اگر فرض دوم را یعنی باور مردم نسبت به وعده های داده شده نخست وزیر و رئیس جمهور را علت خوابیدن تظاهرات بدانیم این هم غیر منطقی است زیرا که وعده های نخست وزیر دایر بر ساخت وسیع مسکن، ایجاد اشتغال برای جوانان و ترتیب کلاسهای حرفه ایی و…، اولاً وعده های جدیدی نیستند که دولتهای پس از صدام داده باشند و در ثانی برای آنهمه ساختمان سازی وعده داده شده نه زیر ساختارهای لازم برای برق و آب و گاز و دیگر منابع وجود دارد و نه منابع مالی لازم و تا جائی که به مبارزه با فساد مربوط میشود، فساد در عراق مانند ایران تمام بدنه حاکمیت را در خود پیچیده است و کاهش فساد در عراق دیگر راه حل صرفاً قضایی، اداری و دستوری ندارد زیر ارگان سالمی در دستگاه وجود ندارد تا چنین رویکردی را به اجرا بگذارد بنابر این مبارزه با فساد مستلزم تغییرات ساختاری سیاسی است به نوعی که مردم بتوانند به طور شفاف کار دستگاه دولت را رصد کنند و هزینه دزدی را بالا ببرند. و اینها نکاتی نیستند که معترضین ندادنند.
پس دلیل به خاموشی گراییدن اعتراضات چه میتواند باشد؟
رئیس جمهور و نخست وزیر تنها وعده های اقتصادی و رفاهی ندادند بلکه با قاطعیت از کشاندن پای دزدان و آنها که مردم را به گلوله بستند به دادگاه و پاسخوگویی در اسرع وقت خبر دادند و راز اصلی معمای آرامش ناگهانی اعتراضات در همین نکته است.
به نظر من با توجه به قطع شبکه های اینترنتی، ناگهانی بودن فروکشی اعتراضات، در درجه اول نشان میدهد که برخلاف ظاهر و همانطور که رسانه های پادگانی رژیم خامنه ای و بلند پایگان آن هم تکرار کردند، این اعتراضات به هیچ وجه خود انگیخته و بی سازمان نبود بلکه سازمان یافته ترین و برنامه دارترین اعتراضاتی بود که تاکنون در عراق رخ داده است.
در این تظاهرات قریب ۱۱۰ نفر به دست نیروهای انتظامی یا ملبس به لباس انتظامی کشته شدند. دیروز نخست وزیر عراق گفت که او دستور اکید داده بود که نیروهای انتظامی علیه تظاهرکنندگان گلوله جنگی استفاده نکنند که این دستور رعایت نشده است و این نشان میدهد، اولاً تیراندازی با گلوله های جنگی؛ یا بدون دستور فرماندهی نیروی انتظامی بوده است یا افراد دیگری در لباس نیروی انتظامی معترضین را به گلوله بسته اند. علوه بر این فرماندهی ارتش هم در بیانیه ایی گفت همه آن افسرانی که به مردم تیراندازی کرده اند تعقیب و مجازات خواهند شد
نکته بسیار مهمتر اینکه، وجود و نقش تک تیراندازان(اسنایپر)در کشتارها گزینشی بودن اهداف بوده است. در این مورد توضیح زیر لازم است.
استفاده از تک تیرانداز برای کشتن معترضین، نه میتواند کار نیروهای نظامی یا انتظامی بوده باشد زیرا، نیروهای انتظامی بر حسب معمول با روبرو شدن با تظاهرات، با دستور رسمی و با پاسخگویی قانونی و در درجه اول از راه ایجاد ارعاب و آنهم با کلاه خود و سپر و … ، با هر جمعیت اعتراضی روبرو می گردند و این قاعده در تمامی ممالک دنیا تا آنجا که به سرکوب متعارف یک جمعیت اعتراضی مربوط می گردد کم یا بیش صادق است و رعایت می شود.
هدف استفاده از تک تیرانداز، کشتن گزینشی افراد معینی است که قبلاً شناسایی شده اند و این کار به سازمان، هماهنگی و کارهای مقدماتی اطلاعاتی نیاز دارد و در واقع این یک نوع ترور است که نمیتواند پشتوانه رسمی و قانونی داشته باشد.
حال اگر نخست وزیر مملکت با قاطعیت می گوید که دستور این بوده است که در مقابله با اعتراضات از مهمات جنگی استفاده نشود، و با این حال علاوه بر به گلوله بستن معترضین از روبرو و در خیابان، تعدادی تک تیرانداز نیز به شکار افراد از قبل شناسایی شده دست زده و از بام منازل آنها را زده اند کار نیروی دیگری بوده است.
بی هیچ گفتگویی میتوان نتیجه گرفت که تشکیلاتی خارج از حیطه نفوذ دولت، برنامه ریزی شده، با شناسایی آدمهایی که باید زده و ترور میشده اند با استفاده از اوضاع در میدان غبار آلود تظاهرات به شکار قربانیان خود پرداخته است و چنین تشکیلاتی جز حشدالشعبی و نیروهای وابسته به رژیم آخوندی ایران، ارگان دیگری نمی تواند باشد.
گاف بزرگ این نیروهای موازی با دولت عراق این بوده است که نمی دانسته اند که با این کار ممکن است به سوی تله ای پیش روند که برای آنها گذارده شده است.
اگر وعده های رئیس جمهور و نخست وزیر و فرماندهی ارتش دایر بر تعقیب قاتلان، بی پشتوانه و آبکی باشد(که به نظر من نیست)باید منتظر از سرگیری تظاهرات با قدرت بیشتری بود و اگر به آن وعده ها عمل شود معنایش این است، که این تظاهرات به محملی سیاسی تبدیل شده است تا از آن پشتوانه سیاسی برای تصفیه حساب سیاسی در راس ساختار قدرت ساخته شود. این تظاهرات به نخست وزیر قدرتی داده است که با اتکاء به پیام آن، دست به تصفیه سیاسی و اصلاح ساختاری بزند که هدف آن حذف عوامل رژیم خامنه ای و سپاه ُقدس آن باشد.
سخن آخر اینکه این تظاهرات می تواند بهانه و زمینه ای باشد تا نخست وزیر و رئیس جمهور خود و حاکمیت را از شر نیروهای موازی با حکومت یعنی احزاب مسلح وابسته به ایران آزاد کنند. اگر تصفیه بدین سو رود بزرگترین بازنده این تظاهرات رژیم ایران و پروکسی های آن در عراق خواهند بود و این یعنی خاتمه نفوذ ایران در عراق!
توجه: اخبار، و گزارشهای خبری و تحلیلی کوتاه را در کانال تلگرامی سیمرغ (لینک زیر) نیز میتوانید ببینید!
CimorghIran@
